The road to Christchurch (zondag 24 feb - zondag 3 mrt)

Zondag 24 februari. Het einde van de zomer nadert en we zitten hier wat hoger, dus het was een koud nachtje. Goed aangekleed rijden we naar Milford Sound. Het eerste stuk van de route gaat langs Lake Te Anau en dan buigt de weg af. Er werd ons aangeraden om onderweg te stoppen bij de Mirror Lakes. Als we de bocht omkomen staat de parkeerhaven vol met touringcars. De ‘lakes’ zijn uit de kluiten gewassen vijvers waar je in 5 minuten langs wandelt en je kon door de Aziaten de ‘mirror’ amper zien. Na een verplichte foto rijden we snel verder. We stoppen om te lunchen bij Gertrude Saddle. De warme persoonlijkheid die Gertrude is doet haar naam weinig eer aan, wat is het hier koud! Een stukje verderop gaan we door de tunnel. We zijn de mooie tunnels in de Alpen gewend, dit is iets anders. Eenrichting, hobbelige weg, je ziet hoe de tunnel is uitgehakt en het smeltwater regent naar beneden. Als we de tunnel uitkomen worden we verblind door de zon en kan de jas uit. Het laatste stuk is een prachtige bergpas die uitkomt bij het fjord van Milford Sound. Wij gaan een boottocht over het fjord maken en overnachten op het schip! Aan het eind van de middag gaan we aan boord. Onze naam staat op de deur van een kleine knusse hut geschreven. Eindelijk weer eens een echt bed. Het schip vaart uit en de soep wordt opgediend. Even verderop gaat het schip in een baai voor anker liggen. We worden met een rubberbootje opgehaald en varen naar het einde van de Milford Track, een van de Great Walks (meerdaagse wandelingen) in NZ. We lopen een stukje van deze route terwijl een gids enthousiast vertelt over bomen, blaadjes, vogels en insecten die ons wat minder kunnen bekoren. Na een stukje heen en terug worden we weer opgehaald met de rubberbootjes en teruggebracht naar het schip. De geur van gebakken vlees komt al uit de kombuis, het avondeten staat klaar. We praten wat met andere gasten aan boord en ’s avonds doen we een spelletje.

De volgende ochtend worden we op tijd gewekt door de kapitein via de intercom. Het ontbijt staat klaar en het schip staat op het punt om uit te varen naar het einde van het fjord. We varen langs torenhoge, loodrechte rotsen die tot aan het water toe begroeid zijn met bomen en planten. Overal komen watervalletjes naar beneden. Als we de open zee bereiken wordt de deining wat heftiger, al hebben we voor hun doen een hele kalme Tasman Sea. Na een kort rondje op open zee draaien we om en varen terug het fjord in. Het zonnetje komt inmiddels boven de steile kliffen uit. Wat is het hier mooi. Weer een geweldige belevenis om te overnachten in een schip midden op een fjord. Wat hebben we toch ook een vakantie-leven.

Als we van boord gaan spuwen de aangekomen touringcars alweer de nodige touristen uit. Wij stappen in onze camper en rijden terug. Vandaag is het stralend mooi weer. Op aanraden van een van de gasten aan boord stoppen we onderweg om nog een stuk te hiken. Eerlijk gezegd hadden we er allebei niet zo veel zin in, maar we zijn blij dat we het gedaan hebben. Het eerste stuk gaat door het bos en dan komen we boven de boomgrens uit. Daar wacht het zonnetje op ons. Het is een pittige klim naar boven, maar na ongeveer 1,5 uur staan we bovenop de berg en kijken we rondom uit over de bergtoppen en dalen van Fjordland. Wat een geweldig uitzicht. Na de hike sturen we de camper naar Queenstown. Adventure Capital of the world. We gaan op een camping staan midden in het stadje en zijn niet de enigen. Deur aan deur staan de campers hier geparkeerd. Wat een verschil met waar we gister waren. Maar het voordeel van een stad als Queenstown is dat er volop kroegen en restaurantjes zijn.

De volgende dag worden we wat stijfjes wakker, door de hike van gister en het overheerlijke bank-bed in de camper. Na het ontbijt gaan we de stad in om boodschapjes te doen en plannen te maken. Aan activiteiten geen gebrek hier. We hebben allebei nog iets op onze bucket list staan en besluiten het beide te boeken voor de komende dagen. ’s Middags doen we niet zoveel, ook wel eens lekker na dagen achter elkaar rijden.

Als we woensdagochtend wakker worden is het koud en nat in Queenstown. Maar dat maakt niet zoveel uit, want we gaan vanmiddag raften. We worden met een busje naar de uitvalsbasis even buiten de stad gebracht Daar worden we voorzien van een wetsuit, zwemvest en helm. Vervolgens stappen we weer in het busje en gaat de route over een hele steile, hele smalle gravelweg langs een heel diep dal. Langs de route staan her en der nog verlaten goudzoekershuisjes. Als we bij de rivier aankomen worden de rubberboten afgeladen en krijgen we nog een instructie. Dan kunnen we de boot in en begint het peddelen. Er staat ons een tocht van 2 uren over de Overshot River voor de boeg met onderweg de nodige stroomversnellingen. We oefenen het peddelen en wat te doen als we overboord raken of omslaan. Gelukkig hebben we dat niet nodig. Willemien maakt nog wel even van de gelegenheid gebruik om te zwemmen. Na een serie spannende stroomversnellingen komen weer bij de uitvalsbasis aan. Na een warme douche brengt het busje ons weer naar de stad. Raften afgevinkt van de bucketlist.

Donderdag 28 februari hebben we wat meer kriebels in de buik als we wakker worden. Vandaag gaan we skydiven! De dame achter de balie vertelt ons dat de eerste vluchten vanochtend geannuleerd zijn vanwege laaghangende bewolking, maar zoals het nu lijkt kunnen we wel gaan. We krijgen een instructiefilm te zien en moeten een verklaring tekenen waarin zo ongeveer staat dat je dood kunt gaan en dat het bedrijf niet aansprakelijk kan worden gesteld. ‘No worries, you’ll be fine’. Met een busje worden we naar de dropzone gebracht even buiten de stad. Daar aangekomen moeten we nog even wachten want ze hebben wat vertraging opgelopen vanochtend. Net als de zenuwen wat afgezakt zijn worden we opgeroepen. We worden wederom voorzien van de nodige uitrusting; jumpsuit, helm en bril en een tuigje. Dan is het wachten op onze ‘tandemmasters’ die nog uit de lucht moeten komen vallen. We worden in een klein vliegtuigje gezet, het rolluik gaat dicht en na een aanloop over het grasveld stijgt het vliegtuigje op. De tandemmasters maken zich aan ons vast, alles wordt nog een keer gecheckt en dan gaat het rolluik open. Als je spijt hebt ben je nu te laat. De tandemmaster (die jou als het ware in een tuigje voor zich draagt) schuift je naar de opening, benen naar buiten, hoofd achterover en met een koprol storten we naar beneden. In vrije val Queenstown tegemoet. Na ongeveer 20 seconden gaat de parachute open en dan volgt een prachtige vlucht naar beneden met uitzicht over het meer, de bergen en de stad. Na een soepele landing staan we weer veilig met beide benen op de grond, nog wel wat rillerig. Jumpsuit uit, terug in het busje naar Queenstown. We stappen in de camper en na een uurtje rijden besluiten we dat het genoeg is geweest voor vandaag. In een dorpje buiten Cromwell gaan we op een camping staan. Geen moer te beleven, wel een van de beste wijnregio’s van het land.

Vrijdag 1 maart. Nog 1 week voordat we weer naar huis vliegen. Voordat we de camper inleveren in Christchurch staat er nog 1 grote highlight op het programma. Vanuit Cromwell rijden we weer een prachtige route naar Twizel. Even buiten Twizel slaan we af richting Lake Pukaki en na enkele kilometers komt er weer een adembenemend uitzicht tevoorschijn na de bocht. We stoppen op het allermooiste uitzichtpunt van het land. Beneden ons een groot meer dat zo blauw is dat het bijna chemisch lijkt. Om ons heen goudgele bergen. En aan de horizon de besneeuwde toppen van Mt Cook, de hoogste berg van NZ. Wat is dit ongelooflijk mooi. We blijven een tijdje zitten om het uitzicht op ons in te laten werken. Dan rijden we verder langs de oevers van het meer naar de bergen, waar de weg eindigt. Hier zetten we de camper op een drukke DOC camping. Toiletten en wastafels buiten, een ruimte waar je kunt koken, meer is er niet en meer heb je ook niet nodig als je op zo’n mooie camping kunt staan. ’s Nachts is het pikkedonker en de hemel is bezaaid met sterren.

Als we de volgende ochtend wakker worden komt de zon boven de bergen uit en is er geen wolkje aan de lucht. Het belooft een prachtige dag te worden. Voordat we verder gaan maken we nog een wandeling door de Hooker Valley. Een redelijk vlak grindpaadje deze keer met 3 mooie hangbruggen over de rivier. Na een dik uur komen we bij een meertje aan. Het water is modderig grijs en er drijven nog een paar ijsbrokken in die van de gletsjer afgebroken zijn. Het uitzicht op Mt Cook is prachtig. In het zonnetje eten we wat en dan wandelen we terug. Op weg naar Lake Tekapo stoppen we nog een keer bij het uitzichtpunt om nog even van het prachtige uitzicht te genieten. Bij Lake Tekapo zoeken we een camping op. Het is een soort terassencamping die aan het meer ligt. Ook hier is het weer mooi, al raak je verwend.

Zondag 3 maart. De laatste dag in de camper is aangebroken. Wederom een prachtige dag, zodra we ons hoofd buiten steken kan de korte broek aan. We treffen het ontzettend met het weer de laatste dagen. Vandaag maar een korte etappe, richting Mt Hutt. We laten de bergen achter ons en rijden het relatief vlakke land van Canterbury binnen. Dit stuk, net ten zuiden van Christchurch tussen de bergen en de oceaan is het zuivelhart van NZ. Hier veel en grote boeren en ondanks dat het rustig is op de weg blijven we nog even achter een Fonterra melkwagen hangen. Aan de voet van Mt Hutt zoeken we een camping die op de kaart staan aangegeven. Maar blijkbaar hebben ze die opgeheven, want de campings zijn niet meer te vinden. Dus rijden we door naar Methven, een stadje dat in de winter bevolkt wordt door skiërs en snowboarders maar dat nu wel een heel luie-zondag-tempo heeft. Bij een voormalige boer gaan we op de camping staan. Als we wat hebben gegeten kan het grote opruimen beginnen. Morgen leveren we de camper in en dat betekent dat de backpacks weer ingepakt moeten worden. Alles spullen die de afgelopen weken een vast plekje hebben gevonden in de camper zoeken we weer bij elkaar. De rest van de middag zitten we lekker in het zonnetje, Willemien schrijft een verhaal voor de reisblog. ’s Avonds koken we ons laatste NZ-camper-avondmaal, Willemien maakt de aangebroken fles wijn leeg en Hains drinkt de laatste biertjes op. Op naar Christchurch morgen, en dan langzaamaan op naar huis. 

w