De laatse dingetjes en dan dan op naar het zuidereiland (Zondag 10 feb - Dinsdag 12 feb)

Zondag 10 februari. Hoe kun je een stralende, lazy Sunday nou beter doorbrengen dan de zintuigen strelend. Na een stevig ontbijt (nodig voor deze dag) gaan we naar de wekelijkse Farmer’s Market. Het heeft wel wat weg van de Flinke Fair bij ons. Op het plaatselijke rugbyveld staan tientallen kraampjes met al het lekkers dat de regio te bieden heeft. Vers fruit, brood, koffie, sapjes en broodjes, vlees door de plaatselijke boer zelf gefokt en geslacht, honing en nog veel meer. Organic, veggie & vegan is hier helemaal hip. De Freark de Swetser van Hastings zorgt voor de muzikale aankleding. Willemien vindt het gezellig en struint alle kraampjes af. Ook sommige wijnboeren uit de regio zijn aanwezig en dus is Willemien ruim voor 12en al aan het proeven en heeft de eerste buit al binnen. Hains draagt de tassen. 

Na de markt gaat het verder naar de andere wijnboeren. De meeste voor het gemak gelegen aan 3 weggetjes buiten het stadje, beter bekend als de Wine Triangle. Ze laten maar wat graag hun druivensap proeven, van wit via rosé en rood eindigend bij de dessertwijn. Hains proeft hier en daar ook een slokje maar elke keer vertrekt zijn gezicht van afgrijzen. Dit is niet aan hem besteed. Aan het einde van de dag komen we bij een wijnboer die ook bier brouwt en hier kan hij ook eindelijk wat lekkers proeven. Omdat we toch al buiten Hastings zijn besluiten we door te rijden en verderop een camping te zoeken. Na ongeveer 2 uurtjes rijden staat er op de kaart een blauw tentje aangegeven. Daar aangekomen blijkt het een grasveld te zijn met toiletten en picknicktafels en een paar joekels van campers en caravans met grijze Kiwi’s erin. Als de locals het leuk vinden zal het ons ook wel passen, en wat heb je eigenlijk ook meer nodig voor een nacht. De volgende dag gooien we $2 in de brievenbus en trekken we verder. NZ heeft echt voor ieder wat wils. De afgelopen tijd hebben we op verschillende campings gestaan, van Centerparcs-achtige Holiday Resorts tot aan grasveldjes en het heeft allemaal wel wat.

De volgende dag rijden we door het laatste stukje van het Noordereiland, richting Wellington. We nemen nog een geel weggetje op de kaart. Gewoon omdat het kan, en omdat binnendoor vaak leuker is dan over de ‘snelweg’. Vaak, want deze keer is er niet veel te beleven. Als je al zoveel moois hebt gezien dan valt het ook wel eens een beetje tegen. Het kan ook niet elke dag raak zijn. In Birchville vlak boven Wellington gaan we op een camping staan. Hoewel hier alle voorzieningen aanwezig zijn heeft het geen bijzondere sfeer. Grappig hoe een grasveldje leuker kan zijn dan een tiptop toiletgebouw en warme douches. Maar it does the job. Prima om te wassen en te douchen. 

Dinsdag 12 februari. De Grote Overtocht. We laten het Noordereiland achter ons en steken Cook Strait over naar het Zuidereiland. Fris gedoucht en gewassen verlaten we de camping, onderweg nog even boodschapjes doen en dan op naar de veerboot. Ruim een uur later rijden we het wachtterrein op. Deurtje open, eitje bakken en uitkijken over de haven waar veerboten uitvaren en binnenkomen en grote cruiseschepen voor anker liggen. Dan is het zover, we mogen de boot oprijden. Als haringen in een tonnetje krijgen alle auto’s campers en motoren een plekje. Boven op het dek kijken we even hoe we Wellington uitvaren. Als we de baai achter ons hebben gelaten steekt er een frisse wind op (we have very calm seas today) en dus gaan we naar binnen om wat te lezen en te dutten. Na bijna 2 uurtjes varen doemt de kust op. We varen Queen Charlotte Sound binnen, de grootste inham van de Marlborough Sounds, een soort fjordengebied dat het eerste land van het Zuidereiland vormt. Bergen begroeid met groene bomen die bijna met de takken in het water hangen. Blauwe zee, stralende namiddagzon, hier en daar een viskwekerij. Wát een ontvangst, prachtig! Dit is echt ontzettend mooi! Of zoals iemand op het dek omschrijft: “If you want to propose, now is the time to do it.” Voor de lezers die nu in spanning zitten: helaas. 

We meren aan in Picton en rijden van de boot af. Een slingerend weggetje leidt ons langs de kust, achter elke bocht een andere baai, de ene nog mooier dan de andere. In Momorangi gaan we op een camping staan. Een mooie terrassencamping die uitkijkt over de baai. Hier is het hoogseizoen al voorbij, het is rustig. Het is ook een stuk warmer op het Zuidereiland, we kunnen tot laat in de avond buiten zitten in korte broek en t-shirt. Heerlijk.